اهمیت توزیع مکانی در روشهای نمونه برداری، مدلسازی دینامیک جمعیت و مدیریت درازمدت علفهای هرز اهمیت خاصی را برای روشهای توصیف و آنالیز توزیع مکانی ایجاد کرده است. به همین منظور در سال 1381 در مزرعه دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، علفهای هرز مزرعه ذرت در 171 نقطه در بخشی به مساحت 1 هکتار با استفاده از سیستم شبکه ای 7 متر در 7 متر در سه نوبت به ترتیب قبل از مدیریت پس رویشی، بعد از مدیریت پس رویشی و پیش از برداشت شناسایی و شمارش شدند. به منظور بررسی ساختار مکانی علفهای هرز و پویایی لکه ها از تکنیک ژئواستاتیستیک استفاده شد. در مجموع 15 گونه علف هرز در مزرعه مشاهده شد. تجزیه و تحلیل سمی واریوگرام برای گونه های متداول نشان داد که دامنه تاثیر از 3.5 تا 236.5 متر بسته به گونه علف هرز و مرحله نمونه برداری متغیر است. در حالیکه 51% تا 85% واریانس در تراکم نیز حاصل همبستگی مکانی بود. در طی فصل پارامترهای مدل سمی واریوگرام برای پیچک تغییر اندکی کرد که پایداری نسبی لکه های این علف هرز چندساله را در طی فصل نشان داد. سوروف تیمار شیمیایی دریافت ننمود و با مساعدشدن شرایط در طی فصل حتی اندکی گسترش یافت. برای بقیه علفهای هرز دامنه تاثیر کاهش یافت ولی ساختار مکانی تا حد زیادی ثابت بود، که پایداری نقاط مرکزی پرتراکم لکه را نشان داد. همچنین اثر جهت داری بصورت لکه های ممتد و کشیده در جهت عبور ابزار آلات مزرعه و شیار آبیاری مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که توزیع مکانی سبب بهبود تصمیم گیریهای مدیریتی و افزایش درک ما از دینامیک جمعیت علفهای هرز خواهد شد.

به منظور بررسی مدیریت تلفیقی گیاهان هرز ذرت دانه ای (رقم کوردنا)، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 96-1395 در شرق شهرستان دهلران استان ایلام اجرا شد. کرت های اصلی، شامل دو سطح خاک ورزی (خاک ورزی (کولتیواتور) و عدم خاک ورزی)، کرت های فرعی شامل سه سطح تراکم (65، 75 و 85 هزار بوته در متر مربع) و کرت های فرعی-فرعی شامل دو سطح علف کش(پاشش و عدم پاشش) بود. فراوانی و تراکم گیاهان هرز، تعداد و وزن خشک علف های هرز، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن صد دانه، تعداد دانه در بلال و صفات کیفی درصد پروتئین، فیبر و خاکستر اندازه گیری شد. مشاهده شد اویار سلام (2/5 بوته در متر مربع)، عروسک پشت پرده (4/4 بوته در متر مربع) و تاج خروس ریشه قرمز (8/6 بوته در متر مربع) گیاهان هرز غالب در مزرعه آزمایشی بودند. افزایش تراکم ذرت از 65 تا 85 هزار بوته باعث کاهش 102 درصدی تعداد و 129 درصدی وزن خشک علف های هرز شد. اعمال خاکورزی بین خطوط کشت نیز باعث کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز شد. بیشترین عملکرد دانه (5720 کیلوگرم در هکتار) در تیمار استفاده از علف کش و شخم در بالاترین تراکم به دست آمد. خاکورزی بین ردیف های کاشت باعث افزایش 17 درصدی عملکرد بیولوژیک ذرت نسبت به عدم خاکورزی شد.

به منظور بررسی اثر مدیریت تلفیقی علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 92-91، در شهرستان خوسف انجام شد. در کرت های اصلی، فاکتور کولتیواتور در دو سطح، شامل نزدن و زدن کولتیواتور و در کرت های فرعی، ترکیب فاکتورهای تراکم در دو سطح 100 و150 هزار بوته در هکتار و دز های علف کش مزوتریون + اس-متولاکلر+ تریوتیلازین (لوماکس) در چهار سطح شامل صفر، 5/1، سه و 5/4 لیتر در هکتار قرار گرفت. مقایسه میانگین ها نشان داد که کولتیواسیون به تنهایی توانست وزن خشک و تعداد کل علف های هرز را به ترتیب 67 و71 درصد کاهش دهد. همچنین عملکرد دانه در تیمارهای کولتیواتور زدن و کاربرد مقادیر 5/1، سه و 5/4 لیتر علف کش در هکتار، در یک گروه آماری قرار گرفت و تیمار کولتیواتور زدن و کاربرد 5/1 لیتر در هکتار علف کش مزوتریون + اس-متولاکلر+ تریوتیلازین (لوماکس) با عملکرد دانه 3988 کیلوگرم در هکتار، باعث افزایش معنی دار 6/64 و 7/53 درصدی عملکرد دانه در واحد سطح به ترتیب نسبت به تیمار کولتیواتور نزدن و کاربرد 5/1 لیتر در هکتار علف کش لوماکس و کولتیواتور زدن و عدم کاربرد این علف کش شد. همچنین افزایش تراکم، بر عملکرد دانه تاثیری نداشت. از این رو، با هدف کشاورزی پایدار و کاهش مصرف مواد شیمیایی در سیستم های زراعی، می توان با مدیریت تلفیقی علف های هرز، دز مصرفی علف کش جدید مزوتریون + اس-متولاکلر+ تریوتیلازین (لوماکس) را به میزان 6/66% کاهش داد که در این صورت، اثرات نامطلوب علف کش ها بر محیط زیست و مقاومت علف های هرز نسبت به علف کش ها کاهش خواهد یافت.

از خصوصیات کشاورزی پایدار می توان به تنوع کشت گیاهان زراعی به جای کشت مداوم یکی یا چند گیاه زراعی یک ساله و کنترل آفات و بیماریها وعلف های هرز بوسیله روش های ابداعی کاهش دهنده مصرف آفت کش ها اشاره نمود. بدین جهت یکی از روش های موثر در کنترل علف های هرز استفاده از گیاهان با رشد سریع به صورت مخلوط با گیاهان وجینی می باشد که سهم زیادی در حفظ محیط زیست از اثرات مخرب علف کش های شیمیایی دارد. بدین منظور جهت تعیین نقش لوبیا در کنترل علف های هرز ذرت، آزمایشی در سال 1377 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران واقع در دولت آباد کرج انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار شامل: تک کشتی ذرت بدون وجین (MC)، تک کشتی ذرت یک بار وجین (MW1)، تک کشتی ذرت 2 بار وجین (MW2)، %100 ذرت + %50 لوبیا (MB50)، %100 ذرت + %30 لوبیا (MB30)، %100 ذرت + %10 لوبیا (MB10)، %75 ذرت + %25 لوبیا (M75B25)، %50 ذرت + %50 لوبیا (M50B50) و تک کشتی لوبیا (B) و با 4 تکرار انجام شد. در طول فصل رشد به فواصل 2 هفته یک بار و به هنگام برداشت نهایی وزن خشک و سطح برگ دو محصول و وزن خشک علف های هرز به تفکیک گونه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که وجین باعث افزایش عملکرد بیولوژی ذرت گردید، اما تیمارهای مخلوط اثری بر این صفت نداشتند. کشت مخلوط تیمار %100 ذرت + %50 لوبیا (MB50) بیشترین کاهش را بر وزن خشک علف های هرز ذرت اعمال کرد. تیمار مذکور باعث کاهش وزن خشک علف های تاج خروس و تاج ریزی در مقایسه با شاهد ذرت بدون وجین گردید. اما در بین تیمارهای مخلوط از نظر سطح برگ ذرت تفاوتی مشاهده نشد و با افزایش تراکم لوبیا در مخلوط، سطح برگ لوبیا افزایش یافت. بدین جهت آنچه تعیین کننده موفقیت کشت مخلوط در شرایط بدون کنترل علف های هرز می باشد، سرعت گسترش سطح برگ لوبیا در مخلوط خواهد بود.

استفاده از گیاهان پوششی چند ساله جهت کاهش مشکل علف های هرز، روشی سازگار با محیط زیست و بدون استفاده از علف کش ها است. به منظور بررسی تاثیرگیاهان پوششی چند ساله در مقایسه با گیاهان پوششی یکساله برکنترل و ساختار جمعیت علف های هرز، این آزمایش به مدت دو سال در بین ردیف های درختان سیب تاکستان قزوین به صورت بلوک کامل تصادفی اجرا شد. لولیوم چندساله (Lolium perene)، فستوکای گوسفندی (Festuca ovina)، فستوکای بلند (Festuca arundinacea)، بروموس بی ریشک (Bromus inermis) همراه با واکاری و بدون واکاری، چاودار یکساله (Secale cereale) و شاهد بدون کنترل علف هرز تیمارهای این آزمایش بودند. در بهار سال اول گیاهان پوششی چند ساله و چاودار به ترتیب 100 و 70 درصد و در بهار سال دوم گیاهان پوششی چند ساله بطور متوسط 58 و چاودار 94 درصد وزن خشک علف های هرز را کاهش دادند. در سال دوم تیمارهای بروموس بی ریشک و فستوکای گوسفندی بترتیب 10 تا 30 درصد بیشتر وزن خشک علف های هرز را نسبت به دیگر گیاهان پوششی چند ساله کاهش دادند. واکاری گیاهان پوششی چند ساله جهت حفظ استقرار آنها مورد نیاز بود. تیمارهای گیاهان پوششی چند ساله ساختار جمعیت علف های هرز را تحت تاثیر قرار داد، به طوریکه ترکیب جمعیت در پایان دو سال در بروموس بی ریشک و فستوکای بلند با شاهد تفاوت داشت. به هر حال ترکیب جمعیت در تیمارهای لولیوم چند ساله و فستوکای گوسفندی همانند تیمار شاهد بود. گیاهان پوششی می توانند یک روش مدیریت موثر در باغات ارگانیک باشند.